پی وی سی مخفف کلمه پلی وینیل کلراید (Poly vinyl chloride) و به پلیمری با ساختار شیمیایی زیر اتلاق می گردد.

پی وی سی جزء پلیمرهای ترموپلاست بوده که بسته به مواد افزونی به آن، می تواند منعطف ( Plasticized PVC ، Soft PVC ) و یا سخت ( Unplasticized-UPVC) گردد.

همچنین در شرایط حاضر یکی از ارزشمندترین محصولات صنعت پتروشیمی است. بطور عمومی بیشتر از 50% از پی وی سی (PVC) ساخت بشر در ساختمان سازی استفاده می‌شود زیرا پی وی سی (PVC) نسبت به مواد پلیمری دیگر ارزان بوده و می توان با آن انواع محصولات مختلف را ساخت.

در سال های اخیر پی وی سی (PVC) جایگزین بسیار خوبی برای مصالح ساختمانی بوده است و به خاطر ماندگاری محصول تولید شده با این ماده بسیار پر کاربرد شده و مصالح سنتی که قابلیت تولید با پی وی سی (PVC) را داشته باشند به مرور حذف می شوند.

کاربردهای پی وی سی PVC

• لوله های فاضلابی
• لوازم پزشکی
• پروفیل مصرفی در ساخت درب و پنجره دو جداره
• بسته بندی
• کفپوش پی وی سی
• دیوارپوش
• قطعات خودرو
• لوازم خانگی
•  قطعات الکترونیکی
• روکشهای سیم و کابل
•  مبلمان

روش تولید پی وی سی (PVC)

برای تهیه پلیمر پی وی سی (PVC) از فرآیندهای مختلف پلیمریزاسیون استفاده می کردد و در نهایت پلیمر حاصل نیز با همان فرآیند معرفی می گردد.

فرآیندهای پلیمریزاسیون پی وی سی (PVC) عبارتند از :

• پلیمریزاسیون تعلیقی
• پلیمریزاسیون امولسیونی
• پلیمریزاسیون توده ای

فرآیندهای مختلف تولید پی وی سی (PVC) باعث می شوند که محصول حاصله نیز بر شکل و اندازه دانه بندی، قابلیت جذب روغن های نرم کننده، ویژگی های نوری، الکتریکی، فیزیکی، میکانیکی و نیز موارد کاربردی، با یکدیگر متفاوت باشند.

پلی وینیل کلراید تعلیقی یا PVC-S :

در این روش ابتدا مونومر مایع غیر قابل حل در آب توسط همزن های قوی کاملا در آب پخش شده و سپس با افزودن یک شروع کننده مناسب که در PVC قابل حل می باشد ، واکنش آغاز و نهایتا ذرات معلقی از پی وی سی (PVC) به بزرگی 20-200 میکرومتر تشکیل می شوند.

زنجیرههای مولکولی معلق پی وی سی (PVC) در آب توسط سیستم های سانتریفیوژ، توری ها و فیلتراسیون به راحتی از فاز آبی جدا شده و پس از جستجو و خشک سازی، ذرات سنگین و کروی شکل PVC-S از آنها به دست می آید که پلیمر مناسبی برای ساخت محصولات الکتریکی و با مصنوعات شفاف با روش فرآیند های اکستروژنی و تزریقی می باشد. از محاسن این روش سهولت در انتقال گرمای ناشی از واکنش پلیمریزاسیون است که براحتی توسط محیط آبی انجام می گیرد.

پلی وینیل کلراید امولسیونی یا PVC-E :

در این روش ابتدا مونومرهای VC مایع غیر قابل حل در آب همراه مواد امولسیونی محلول در آب توسط همزن های مناسب کاملا در آب پخش می شود. با افزودن شروع کننده های محلول در آب (اغلب پراکسیدهای محلول در آب مثل سولفات کالیم ) و تنظیم درجه حرارت سیستم ، واکنش آغاز و سپس ذرات بسیار ریز پی وی سی (PVC) تشکیل می شوند. جدا سازی محلول شیری رنگ پی وی سی (PVC) از مونومرها ی واکنش نیافته در سزایط خاص و تحت فشار خلاء انجام می گیرد. از ماده به دست آمده می توان مستقیما در پوشش کاری -لعاب کاری و یا حتی به عنوان چسب استفاده کرد.

وجود ماده امولسیونی در پی وی سی (PVC) اصطکاک بین پلیمر و قسمت های فلزی ماشین آلات فرآیند را کاهش داده و باعث سهولت در امر تولید می گردد. در مقابل وجود همین عامل باعث افت ویژگی های الکتریکی، تمایل به گرفتن بار الکتریسیته و کدری رنگ محصول می گردد. شکل و بزرگی دانه های پی وی سی (PVC) در این روش تابعی از شرایط خشک کن ها، ذرات جدا شده پی وی سی (PVC) از فاز آبی بوده که با تغییر تنظیمات خشک کن اندازه ذرات از 2 تا 60 میکرون قابل تغییر می باشد.

از PVC-E بیشتر جهت تولید چرم مصنوعی، کاغذ دیواری و دستکش استفاده می شود.

خواص پی وی سی (PVC)

مفهوم K-Value :

هر تولید کننده پی وی سی (PVC) بسته به مصرف نهایی، نوع خاصی از پلیمر را تولید می نماید که از نظر مورفولوژی و جرم مولکولی با هم متقاوت می باشند. در صنعت ، K-Value یا عدد ویسکوزیته به عنوان نمایانگر وزن مولکولی پی وی سی (PVC) به کار می رود.

به منظور اندازه گیری این شاخص ، ویسکوزیته محلول پی وی سی (PVC) تعیین می گردد. هر چه میزان این شاخص بالاتر باشد نشان دهنده وزن مولکولی بالاتر است.

محدوده K-Value معمولا بین 35 تا 80 می باشد.

مصارف مختلف پی وی سی (PVC) برحسب K-Value :

K-Value بین 55 تا 60 مناسب جهت تزریق

K-Value بین 66 تا 68 مناسب جهت اکستروژن دیوارپوش، پروفیل، لوله و …

K-Value بین 65 تا 71 مناسب جهت تولید قطعات منعطف، روکش کابل و …